Ακαδημαϊκοί του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης παραπονέθηκαν ότι «η διδασκαλία της μουσικής με παρτιτούρες είναι προσβλητική για ορισμένους φοιτητές καθώς είναι συνδεδεμένη με τη Λευκή υπεροχή και το αποικιακό παρελθόν. Αν και το πανεπιστήμιο επισήμως διαψεύδει ότι εξετάζει την αφαίρεση της διδασκαλίας με παρτιτούρες από το πρόγραμμα σπουδών, εν τούτοις το πρώτο βήμα της παρανοϊκής πολιτικής ορθότητας έγινε με τους καθηγητές μουσικής να συντάσσονται όπως η πλειοψηφία των καθηγητών σε όλο τον κόσμο στο ευρύτερο κίνημα του πολιτισμικού μαρξισμού.
Οι ακαδημαϊκοί πρότειναν την αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας της μουσικής, επειδή είναι ένα «αποικιοκρατικό αντιπροσωπευτικό σύστημα», με τους καθηγητές να επιδιώκουν να επικεντρωθούν λιγότερο στη λευκή ευρωπαϊκή κληρονομιά και τον πολιτισμό. Οι ίδιοι καθηγτές ισχυρίζονται ότι η μουσική σημειογραφία έχει «συνενοχή στην λευκή υπεροχή». Ο ισχυρισμός είναι παρόμοιος με τις πρόσφατες δηλώσεις αριστερών φεμινιστριών καθηγητριών στις ΗΠΑ ότι τα μαθηματικά είναι εγγενώς ρατσιστικά!
Στην ίδια διακήρυξή τους οι ακαδημαϊκοί δήλωσαν ότι η διδασκαλία του πιάνου ή η διεύθυνση ορχηστρών θα μπορούσε να προκαλέσει «σημαντικό άγχος στους έγχρωμους φοιτητές», καθώς οι δεξιότητες αυτές συνδέονται στενά με τη «λευκή ευρωπαϊκή μουσική».
Σύμφωνα με τους καθηγητές, η κλασική μουσική που διδάσκεται στην Οξφόρδη, η οποία περιλαμβάνει τον Μπετόβεν, τον Μότσαρτ και τον Σούμπερτ κ.α. επικεντρώνεται υπερβολικά στη «λευκή ευρωπαϊκή μουσική από την περίοδο του δουλεμπορίου». Ο ισχυρισμός αυτός βέβαια είναι ιστορικά ανακριβής και ως καθηγητές έπρεπε να γνωρίζουν ότι η δυτική κλασική μουσική, καθώς και η πρακτική της σημειογραφίας σε παρτιτούρες όπως τη ξέρουμε σήμερα, προηγείται του δουλεμπορίου του Ατλαντικού, και πηγάζει από μουσικές παραδόσεις από τη μεσαιωνική περίοδο, όπως η γρηγοριανή ψαλμωδία. Και από τα αρχαία χρόνια όμως η μουσική μπορούσε να καταγραφεί συστηματικά.
Άλλες προτάσεις των ακαδημαϊκών περιελάμβαναν φυσικά τη μεγαλύτερη έμφαση στις «μη ευρωκεντρικές» μουσικές παραδόσεις όπως το Hip-Hop και η Jazz, καθώς και στις «Αφρικανικές και Αφρικανικές Διασπορικές Μουσικές» και τις «Παγκόσμιες Μουσικές».
Το πρόγραμμα σπουδών θα μπορούσε επίσης να θέσει μεγαλύτερη σημασία και σε θέματα όπως «Καλλιτέχνες που απαιτούν από τον Τραμπ να σταματήσει να χρησιμοποιεί τα τραγούδια τους» σε προεκλογικές συγκεντρώσεις ή «το ρεκόρ livestream της Dua Lipa».
Οι προτάσεις αυτές έρχονται εν μέσω μιας ευρύτερης ώθησης σε όλη τη βρετανική ακαδημαϊκή κοινότητα για την «αποαποικιοποίηση» των προγραμμάτων σπουδών μετά την εμφάνιση του κινήματος Black Lives Matter. Τον Φεβρουάριο, για παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο του Leicester προκάλεσε σάλο αφού πρότεινε να κοπούν μαθήματα για τη μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία, αφαιρώντας κλασσικά έργα όπως το Canterbury Tales του Chaucer και το αγγλοσαξονικό επικό ποίημα Beowulf και να αντικατασταθούν από κείμενα που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα και την ποικιλομορφία. Το δε Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ έδωσε οδηγίες στο προσωπικό να απέχει από τη χρήση λέξεων φύλου όπως «πατέρας» ή «μητέρα» υπέρ μιας πιο «ουδέτερης γλώσσας».
μετάφραση- απόδοση: Γιώργος Μανωλόπουλος