Όσο ο χρόνος κυλά και φτάνουμε όλο και πιο κοντά στην ημέρα των φακέλων και των παραβάν, τόσο η προπαγανδιστική επίθεση των νεοκομμουνιστών και νεοφιλελευθέρων προς την κοσμοθεωρία μας τον Εθνικισμό εντείνεται.Η προπαγάνδα τους έχει εξελιχθεί και μάλιστα πολύ.
Παλιότερα μας αποκαλούσαν φασίστες και ακροδεξιούς επειδή στο μυαλό τους αυτές οι λέξεις είναι υβριστικές.Με την πάροδο του χρόνου ακούμε όλο και περισσότερους να λένε: “Αν είναι φασισμός να αγαπάς την Ελλάδα, τότε είμαι και εγώ φασίστας”! Θυμάστε τους μαθητές Λυκείου της Βορείου Ελλάδος; Έτσι για παράδειγμα.
Το προπαγανδιστικό τους όπλο,τους γύρισε μπούμερανγκ και όντως τους ζάλισε πολύ….Επειδή έχουν ψοφήσει και τα όποια παιχνίδια τους έχουν μείνει, οι ως άνω χαρακτηρισμοί δεν εκτοξεύονται σε απλούς πολίτες ή ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Πλέον η “κοινή ύβρις” για τους κοινοβουλευτικούς είναι να αποκαλεί ο ένας τον άλλον φασίστα! Όχι ότι δεν περιμέναμε τα πάντα από αυτούς, αλλά τέτοια φτώχεια στην πολιτικάντικη ρητορική προκαλεί εντύπωση.
Θα πει κάποιος ότι πλέον λέξεις όπως “εθνικισμός” έχουν φορτιστεί αρνητικά από τη προπαγάνδα τους και έχει απόλυτο δίκιο.Έκαναν όμως το μοιραίο λάθος.Το λάθος που τονίζεται σχεδόν σε όλα τα περί προπαγάνδας βιβλία. Το λάθος τους ήταν η κατάχρηση. Γιατί; Γιατί η κατάχρηση φέρνει την απομυθοποίηση, τον χειρότερο εχθρό της λεκτικής προπαγάνδας.
Αυτό δεν θα μπορέσουν να το διαχειριστούν για έναν και μόνο λόγο: Δεν τους πιστεύει κανένας και για κανέναν λόγο.Στο κάδρο πλέον, είναι υποχρεωμένος να μπει ο εθνικισμός.
Οι εθνικιστές, οι φυσικοί φορείς της εθνικής ευθύνης, πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία.
Τώρα που οι συμπολίτες μας είναι απελπισμένοι και περιφέρονται από το ένα κόμμα στο άλλο, πρέπει να δράσουμε.Η δράση μας όμως, δεν έχει σκοπό να εκμεταλλευτούμε την απελπισία των Ελλήνων, αλλά να τους δείξουμε ότι οι πολιτικοί είναι εκείνοι που τους έκρυψαν την ελπίδα για την χώρα, για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Δεν θέλουμε οι συμπολίτες μας απλά να στηρίξουν τη προσπάθειά μας να βγούμε στο φως, αλλά να γίνουν και οι ίδιοι μέρος της προσπάθειας.
Η αντικομματική μας νοοτροπία μας επιτρέπει, να απευθυνόμαστε σε όλους κυριολεκτικά!
Ο Κορνήλιος Ζελέα Κοντρεάνου είχε δίκιο όταν έγραφε ότι: «Ο τελικός στόχος δεν είναι η ζωή. Είναι η ανάσταση»! Βγαίνουμε υπερήφανα και δηλώνουμε τι είμαστε: «Είμαστε εθνικιστές!Ναι είμαστε οι καλύτεροι του Έθνους και από το έθνος δεν εξαιρείται κανείς Έλληνας»!Άλλωστε όταν πολεμούν οι εθνικιστές, πολεμά το ίδιο το έθνος!
Μιχάλης Τάντης