Κείμενο του Veneto Fronte Skinheads για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας

Είμαστε «ενθουσιασμένοι»  που παρακολουθούμε τα γεγονότα που έφεραν δύο έθνη, ιστορικά αδελφές, στην άβυσσο ενός δυνητικά καταστροφικού πολέμου.

Τα διαφορετικά, αλλά τα ίδια, παγκόσμια οικονομικά συστήματα βρίσκουν έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν το ένα το άλλο φέρνοντας σε πόλεμο μια σύγκρουση που λαμβάνει χώρα σε διάφορους αγωνιστικούς χώρους  εδώ και χρόνια.

Ξεκινά από το ενεργειακό πεδίο (αέριο, πετρέλαιο…) περνώντας από το οικονομικό (οι οικονομικές ολιγαρχίες της Ανατολής και της Δύσης μάχονται εδώ και χρόνια), το τεχνολογικό, μετά περνώντας από τις διάφορες μεταναστευτικές κρίσεις (ατυχήματα στα σύνορα μεταξύ Λευκορωσίας Πολωνίας και η Τουρκία που χρησιμοποιεί τις ροές ως όπλο).

Από αυστηρά «ιδεολογική» σκοπιά, δεν υπάρχει μεγάλη επιλογή: αφενός, οι πολλά υποσχόμενες διαδηλώσεις στην Piazza Maidan το 2014 γέννησαν την επιθυμία να γίνει η προσχώρηση  σε ένα φιλοατλαντικό καπιταλιστικό μοντέλο που ενσωματώνεται σχεδόν τέλεια από την  κυβέρνηση Zelenskiy, ένα είδος ουκρανικού Beppe Grillo, που υποστηρίζεται από οργανισμούς που  για να ξεπεράσουν την αχρηστία τους, έχουν μετατραπεί σε όργανα επιθετικότητας και περικύκλωσης.

Από την άλλη πλευρά, θα χρειαζόταν πρώτα απ’ όλα μια αποπροσωποποίηση του ρωσικού εχθρού που εντοπίζεται στον Βλαντιμίρ Πούτιν, που θεωρείται το deus ex machina της Ρωσίας. Δεν υπάρχει καμία επιθυμία να αποκατασταθεί η Ρωσική Αυτοκρατορία ή η ΕΣΣΔ από ένα μόνο άτομο, είναι η βούληση των Ρώσων ολιγαρχών να κατακτήσουν (ή να ανακαταλάβουν ή να διατηρήσουν) τις πιο ευημερούσες αγορές για τις δραστηριότητές τους, ακόμη και αυτές της διέλευσης όπως η Ουκρανία.

Αυτός ο λόγος δεν είναι να προσπαθήσει να εντοπίσει ένα «προκαθορισμένο σχέδιο» ή έναν κοινό εχθρό εναντίον του οποίου θα κατευθύνει τις αμαρτίες των κακών του κόσμου, αλλά για να προσπαθήσει να διευκρινίσει πώς η γεωπολιτική κατάσταση αυτής της περιοχής (από τη Λευκορωσία έως το Ιράν) έχει πολλούς παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη και πολλά ενδιαφέροντα, ιδίως η ενέργεια και οι πρώτες ύλες.

Οι διάφορες ψευδο-κρατικές ολιγαρχίες (θέλουμε να τις πούμε αστικές;;) κυνηγούν τα δικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για τη θέληση και τα αληθινά συμφέροντα τόσο του ουκρανικού όσο και του ρωσικού λαού, που πέρα ​​από τις ιστορικές και ετερογενείς διαιρέσεις μπορούμε να θεωρήσουμε τόσο ως πυλώνες της Ευρώπης, όπως λέγεται: από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια.

Μιλώντας για την Ευρώπη, θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε τη μικρότητα  των κυβερνώντων, όχι τόσο των Ιταλών που θεωρούνται λιγότερο από το μηδέν σε αυτό το σενάριο, αλλά των Ευρωπαίων, όπως η κυρία Von der Leyen που έχει πιθανώς χαμηλότερη αξιοπιστία από τον Di Maio στην εξωτερική πολιτική, και  ο κύριος Borrell που παίζει τον Churchill ενώ απειλεί τη Ρωσία να μην τους αφήσει να ξαναπαίξουν μαζί τους, όπως τα παιδάκια,  γιατί αυτοί έφεραν την μπάλα.

Σε μια σύγκρουση που υπακούει στη λογική εκείνης της Γιάλτας όπου αποφασίστηκαν αυθαίρετες σφαίρες επιρροής, υπάρχει σήμερα, όπως και τότε, η απουσία της ευρωπαϊκής ηπειρωτικής συνιστώσας που αντί να υπερασπίζεται ακόμη και σε αυτή τη δραματική κατάσταση τα στρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της Ευρώπης, η ίδια επιτρέπει στην ήπειρό μας να στριμωχτεί μεταξύ διαφορετικών συμφερόντων για πολλοστή φορά και μη ξέροντας τι να κάνουμε, σπεύδουμε να παίξουμε το ρόλο του σερβιτόρου για τα γνωστά αγγλοσαξονικά οικονομικά συμφέροντα.

Αυτό το σενάριο έλλειψης είναι πολύ ανησυχητικό μέσα στο σενάριο που βρίσκεται μπροστά μας. Μαύρα σύννεφα πάνω από το μέλλον της Ευρώπης. Σύννεφα που δεν έρχονται μόνο από τα ανατολικά. Προέρχονται από την ανατολή αλλά και από τη δύση και το χειρότερο από όλα από το εσωτερικό μας.

Με δυσαρέσκεια.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *