«Κράτος είναι η εκδήλωση της δύναμης όλων των πολιτών. Δεν δύναται να υπάρξει κράτος του οποίου τις επιδιώξεις να μην αισθάνεται, να μην αναγνωρίζει και να μη τις επιδοκιμάζει ο λαός.
Κράτη βίας, στηριζόμενα αποκλειστικά στις λόγχες είναι παροδικά.
Εκεί όπου ο πολίτης αισθάνεται ότι το κράτος είναι η πραγματική εκδήλωση της θέλησης των συμπολιτών του, εκεί το κράτος είναι κράτος πραγματικό, είναι κράτος διαρκές. Διότι η συνάφεια του κράτους αυτού με το αίσθημα των πολιτών, είναι τέλεια. Τότε το κράτος αυτό είναι η ίδια η κοινωνία, εκδηλωμένη δυναμικώς!».
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με τα παραπάνω; Κανείς, θα πει κάποιος. Και όμως, αν πούμε ότι τα λόγια αυτά ανήκουν στον αξεπέραστο Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, κάποιοι θα διαφωνήσουν.
Ποιοι; Οι αριστεροί φυσικά. Όχι για κάποιο λόγο ουσίας, αλλά επειδή τα λόγια αυτά δεν γράφτηκαν από τη πένα κάποιου μακρυμάλλη και αξύριστου διανοητή. Αυτή είναι η μικρότητά τους, αυτό είναι το μεγαλείο μας. Αυτή είναι η βάση του μεγάλου φόβου αριστερών και νεοφιλελεύθερων. Οι πλατιές μάζες δεν πρέπει να μάθουν τι εστί εθνικισμός γιατί αν το μάθουν, τότε το σάπιο μήλο που ταΐζει τα σκουλήκια θα βρεθεί στα σκουπίδια.
Αυτή όμως είναι και η μεγάλη μας αλήθεια: εκφράζουμε ανθρώπους και όχι τάξεις. Έχουμε συνείδηση εθνική και όχι συντεχνιακή.
Οι διαφορές με τους αντιπάλους μας, είναι διαφορές ποιότητας αν το σκεφτεί κάποιος. Το εύκολο είναι κάποιος να διαιρεί ώστε να είναι ευκολότερο να επικρατήσει.
Η ενότητα όμως, θέλει ψυχή, θέλει μυαλό, θέλει όραμα. Χωρίς αυτά, το πολύ- πολύ κάποιος να γίνει πρωθυπουργός ενός χρεωκοπημένου προτεκτοράτου και να τάζει επιδόματα και προσλήψεις στο δημόσιο, εν όψει εκλογών.
Ο πρωθυπουργός όμως δεν σημαίνει ότι είναι και ηγέτης ενός λαού. Αυτή είναι η σημαντικότερη ποιοτική μας διαφορά.
Ο νικητής μιας εκλογικής διαδικασίας είναι νικητής, όχι ηγέτης. Η πορεία όμως του έθνους χρειάζεται καπετάνιους και όχι πηδαλιούχους. Δεν είναι κακό να είναι κάποιος απλός πηδαλιούχος. Κακό είναι όταν ο πηδαλιούχος, παριστάνει τον καπετάνιο.
Ο ηγέτης όμως εμφανίζεται όταν η κατάσταση, φαίνεται, να έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οι δύσκολες καταστάσεις γεννούν τους ήρωες.
Υπερέχουμε και μάλιστα ξεκάθαρα, γιατί εκφράζουμε ιδέες με ποιοτικά, κοινωνικά και εθνικά χαρακτηριστικά. Επομένως εκφράζουμε ιδέες υπέρ όλων. Οι ιδέες των αντιπάλων μας δεν μπορούν να έχουν ένα τέτοιο εύρος, όσο και αν κομπάζουν για το αντίθετο.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι: Οι περισσότεροι είναι εθνικιστές, αλλά (δυστυχώς) ακόμη δεν το έχουν καταλάβει!
Μιχάλης Τάντης
