συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Μποβιάτσο
Το να συναντάς και να συζητάς με τον Alain de Benoist, μόνο θετικό μπορεί να είναι και ειδικότερα όταν δέχεται να σου απαντήσει σε κάποια αρκετά βαρεία ερωτήματα.
Βρεθήκαμε και τα είπαμε στις Βρυξέλλες, για τον εχθρό των λαών, τον φιλελευθερισμό με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου με τίτλο «Ενάντια στον φιλελευθερισμό, η κοινωνία δεν είναι αγορά».
Εσείς λέτε ότι ο φιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης. Η υπεράσπιση αυτής της ιδεολογίας θα μπορούσε να την παρομοιάσει με τον αστικό συντηρητισμό. Τι πιστεύετε;
Η κυρίαρχη ιδεολογία, είναι πάντα αυτή που ανήκει στην τάξη η οποία κυριαρχεί.
Σήμερα δεν είναι αυτή του αστικού συντηρητισμού που κυριαρχεί. Είναι μια τάξη διεθνιστική που συγχρονίζεται τέλεια με έναν αποκεντρωμένο καπιταλισμό, που θέλει να είναι τόσο «αποτελεσματική», όσο και «προοδευτική». Αυτό δουλεύει με τρόπο ώστε να μετατρέψει τον πλανήτη σε μια τεράστια αγορά, αλλά ταυτόχρονα να διατηρεί την ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ιδεολογία του προοδευτισμού. Η συγκεκριμένη ιδεολογία, βήμα-βήμα, απομακρύνθηκε από τον κόσμο, με τις όποιες επιπτώσεις έχουν υπάρξει. Η αστική τάξη, που ταυτόχρονα είναι και συντηρητική και φιλελεύθερη, προσκολλάται σε μια αφόρητη κατάσταση. Στην πραγματικότητα, μπορεί να διεκδικήσει τον εαυτό της σαν φιλελεύθερη εις βάρος του συντηρητισμού και ως συντηρητική εις βάρος του φιλελευθερισμού. Στο βιβλίο μου αναλύω μερικά σημεία δίνοντας μερικά παραδείγματα.
Πώς μπορούμε να περιμένουμε να ρυθμίσουμε τη μετανάστευση ακολουθώντας τη φιλελεύθερη αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των ανθρώπων, των κεφαλαίων και των αγαθών; Πώς να απαγορευτεί η χρήση ναρκωτικών χωρίς να παραβιάζεται η φιλελεύθερη ιδέα ότι όλοι πρέπει να μένουν εντελώς ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν; Πώς να υπερασπιστούμε την ταυτότητα των λαών και των πολιτισμών εάν τα βλέπουμε, όπως οι φιλελεύθεροι, μόνο ως απλά αθροίσματα απλών ατόμων; Πώς να διατηρήσουμε τις «παραδοσιακές αξίες» όταν το καπιταλιστικό σύστημα κάνει τα πάντα και παντού για να τις καταστείλει;
Για να έρθουμε και στο σήμερα, θα λέγαμε ότι ο Μακρόν, είναι η τέλεια προσωποποίηση της φιλελεύθερης ιδεολογίας; Για ποιους λόγους;
Ας πούμε ότι είναι από τους πιο εμβληματικούς. Ξέρουμε ότι ήταν τα οικονομικά περιβάλλοντα, που έσπρωξαν τον Μακρόν να φτάσει στην κορυφή της ισχύος. Που με την εκλογή του, έφτιαξε αμέσως μια δυνατή κυβέρνηση συνδυάζοντας τους φιλελευθέρους πολιτικούς της Δεξιάς με τους φιλελεύθερους της Αριστεράς.
Αυτό δείχνει τουλάχιστον μέχρι τώρα, όπως είπε και ο Jean-Claude Michea, ότι ο δεξιός φιλελευθερισμός και ο αριστερός κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά δυο μορφές που προέρχονται από την ίδια ιδεολογία και οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται. Αλλά αυτό επίσης μας επέτρεψε να καταλάβουμε ότι ο διαχωρισμός της αριστεράς με την δεξιά, εξαφανίζεται, για να αντικατασταθεί από κάτι άλλο, ασφαλώς πιο θεμελιώδες: φιλελεύθερο και αντι-φιλελεύθερο. Κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα μέχρι το τέλος του σοσιαλισμού, οι συντηρητικοί ήταν οι κύριοι αντίπαλοι των φιλελευθέρων, αλλά θα ξαναγυρίσουμε σε αυτό!
Κύριε de Benoist, ποια αντίδοτα, ποιες ενναλακτικές υπάρχουν ή τι μπορούμε να σκεφτούμε, να πράξουμε, για να μπορέσουν οι κοινωνίες μας να θριαμβεύσουν ενάντια στον φιλελευθερισμό;
Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια γενική κατάσταση που εξελίσσεται όλο και πιο γρήγορα και που δείχνει τώρα τα όρια του σημερινού συστήματος, είτε είναι το πολιτικό σύστημα της φιλελεύθερης δημοκρατίας είτε το οικονομικό σύστημα μιας κεφαλαιουχικής μορφής σε σύγκριση με την τεράστια απειλή γενικής υποτίμησης της αξίας.
Το μέλλον ανήκει στον καθέναν μας και σε σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να στραφούμε, στην αναγέννηση των ανθρώπινων κοινοτήτων, στην άμεση δημοκρατία, και στην αποκλειστική εγκατάλειψη των εμπορικών αξιών. Το αντίδοτο θα ανακαλυφθεί, όταν οι πολίτες θα ανακαλύψουν ότι δεν είναι μόνο καταναλωτές και ότι η ζωή μπορεί να γίνει πιο όμορφη όταν απορρίπτεται ένας κόσμος στον οποίο τίποτε δεν έχει αξία αλλά όλα έχουν μια τιμή.