Ο Simon γεννήθηκε το 1947 και βρέθηκε να περιφέρεται ψάχνοντας για φαγητό στο λιμάνι του Stonecutters Island στο Χονγκ Κονγκ. Ήταν περίπου ενός έτους και πολύ φιλικός. Κάποια μέρα τον είδε ο Βρετανός ναύτης Ordinary Seaman George Hickinbottom, μέλος του πληρώματος του πολεμικού πλοίου του βασιλικού ναυτικού της Βρετανίας «H.M.S. με το όνομα Amethyst και τον πήρε μαζί του. Τα πλοία ήταν γεμάτα αρουραίους, κάτι που έβαζε σε ρίσκο τη ζωή των πληρωμάτων. Ο Simon ήταν η καλύτερη λύση για να μειωθεί ο αριθμός των τρωκτικών.
Η Κίνα εκείνη την εποχή βρισκόταν στο μέσο ενός αιματηρού εμφυλίου μεταξύ δυνάμεων του Κουομιντάνγκ και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, με ηγέτη τον Μάο Τσε-Τουνγκ, ενός εμφυλίου του οποίου τα θύματα έφτασαν τα 7.500.000 (στρατιώτες και άμαχος πληθυσμός) και καταστράφηκε εντελώς η οικονομία της χώρας.
Ήταν 21 Απριλίου του 1949 και το πλοίο Amethyst περιδιάβαινε τον κινεζικό ποταμό Γιανγκ-Τσε. O Simon, το αγαπημένο πια κατοικίδιο του πλοίου, ζούσε ήσυχες στιγμές κυνηγώντας αρουραίους.
Ώσπου βλήμα των κινεζικών δυνάμεων χτύπησε το σκάφος. Μέχρι το τέλος της μέρας το πλοίο είχε δεχτεί 50 χτυπήματα. 19 άντρες, μεταξύ αυτών και ο καπετάνιος, σκοτώθηκαν και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν.
Ο Simon τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και τη ράχη. Οι ναύτες θεώρησαν ότι δεν θα έβγαζε τη νύχτα. Τις επόμενες μέρες εξαφανίστηκε. Όταν βρέθηκε, ήταν σε άθλια κατάσταση καθώς είχε καεί τελείως και το πρόσωπό του. Η ακοή του επίσης είχε ασθενήσει. Τον περιέθαλψαν όσο μπορούσαν και τον έβαλαν σε ένα ήσυχο και ζεστό μέρος για να αναρρώσει.
Και ανάρρωσε πιάνοντας πάλι δουλειά, κυνηγώντας δηλαδή τα ποντίκια. Σε τρεις εβδομάδες ο αριθμός των ποντικιών μειώθηκε στα μισά και σώθηκε το πλήρωμα από την επιδημία των τρωκτικών.
Το πλοίο μετά από κάποιους μήνες επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ όπου το υποδέχτηκαν με τιμές. Το ίδιο υποδέχτηκαν και το γάτο που η φήμη του είχε κυκλοφορήσει και ήταν πλέον σταρ. Οι εφημερίδες έγραφαν για αυτόν. Τα ραδιόφωνα συζητούσαν για αυτόν. Φωτογράφοι ήθελαν να τον φωτογραφήσουν από κοντά.
Για την προσφορά του αυτή ο φοβερός και τρομερός Simon έλαβε τον Αύγουστο του 1949 το παράσημο Dickin Medal, το οποίο απονέμεται σε ηρωικά ζώα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μέχρι σήμερα είναι η μόνη γάτα με αυτό το παράσημο. Επίσης πήρε και πολλά δώρα, μεταξύ αυτών τροφές.
Το Νοέμβριο του 1949 ο Simon επέστρεψε στην Αγγλία όπου υπήρξε απίστευτα μεγάλο ενδιαφέρον από τα μίντια, μεταξύ αυτών και του περιοδικού Life. Οι φωτογραφίες του υπήρχαν παντού. Στη συνέχεια ο γατούλης τέθηκε για 6 μήνες σε καραντίνα, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Οι υπεύθυνοι ετοίμασαν μια γιορτή για αυτόν όπου θα τον συναντούσε ο δήμαρχος του Λονδίνου. Δυο εβδομάδες πριν τη συνάντηση ο Simon δυστυχώς αρρώστησε από κάποιο ιό, με αποτέλεσμα να ανεβάσει πυρετό. Μπήκε σε θεραπεία αλλά, λόγω αδύναμης καρδιάς, δεν τα κατάφερε. Πέθανε στις 28 Νοεμβρίου έχοντας ζήσει μόνο δυο χρόνια. Κάποιοι είπαν ότι πέθανε από τη στενοχώρια του που βρισκόταν μακριά από το πλοίο και τους άντρες που τον είχαν αγαπήσει τόσο.
Στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης όλοι λυπήθηκαν. Στο μέρος που βρισκόταν σε καραντίνα έφτασαν αμέτρητα γράμματα. Το περιοδικό Time μάλιστα στη στήλη των θανάτων είχε τη φωτογραφία του με επικεφαλίδα τη φράση “In Honored Memory”.