Μαύρη η καρδιά μας γιατί η πίκρα και η οργή είναι ατελεύτητη.
Μαύρη γιατί βαδίζουμε μέσα στην ανέλπιδη νύχτα.
Μαύρη γιατί δεν συγγενεύει με κανέναν.
Μαύρη γιατί διαβιούμε σε μια απέραντη φυλακή.
Έχουμε να σφυρηλατήσουμε την συνείδηση μιας απαρέγκλιτης τιθάσευσης των πράξεών μας προς τους σκοπούς μας. Διατρανώνοντας το χάσμα που μας χωρίζει από την κατεστημένη λογική, τις μικροπρεπείς σκοπιμότητες, τις εφήμερες επιδιώξεις. Ο μαζισμός ελλοχεύει σαν ένα ναρκωτικό που οδηγεί στην αυτοεξαπάτηση, την εθελούσια παραίτηση, τον συγχρωτισμό με το νεκρό πνεύμα του μοντερνισμού. Και μόνο όταν λάμπει εντός μας μία μαύρη καρδιά μπορούμε να αποσοβήσουμε τον συγκερασμό εθελοδουλίας και αλλοτρίωσης.
Η καρδιά μας δίνει τον ρυθμό, την εσωτερική αρμονία, μας δίνει την όντως ζωή. Και με αυτή την εφόπλιση καταθέτουμε αντιπαραθετικά τον εαυτό μας. Προς την γενική τάση της υποταγής. Ενάντιοι και ατσαλωμένοι.
Ο εθνικισμός είναι ένας μονήρης αστέρας σε έναν ανάστερο ουρανό. Δυσπρόσιτος, εύθραυστος, μα φωτοβόλος. Μια διαρκής ασκητική παίδευση είναι ικανή να προσελκύσει το φως του το ζείδωρο. Δεν κατακτιέται με ψήφους, με την «πολιτική ενασχόληση και δραστηριοποίηση», με την πεζότητα της ευκαιριακής πολιτικής.
Έχουμε να προσδιορίσουμε, να τοποθετήσουμε, να ανυψώσουμε τον εθνικισμό έξω και πέρα από τις δοσμένες λειτουργίες της πολιτικής. Έχουμε να δούμε την πολιτική πεπλατυσμένη μέχρι τα σύνορα της ζωής μας καθ’ ολοκληρίαν. Έχουμε να περιστείλουμε την «ιδεολογία» προς χάρη του βιώματος , της εμπειρίας και της πράξης. Προς χάρη του δοσίματος του εαυτού, της συντροφικότητας, του μοιράσματος.
Ας λάβουμε μια απόσταση από την εθνικιστική κοσμοθεωρία και έπειτα ας την ξαναπλησιάσουμε αποκαθαρμένη από τους σύγχρονους ρύπους, που την θέλουν ως μια από όλες τις άλλες «ιδεολογίες». Ας εργαστούμε για την διαφοροποίηση μέσα από το παράδειγμα της ζωής μας και την εσωτερική μας συγκρότηση.
Η μαύρη καρδιά επιζητά μια ευεργετική απομόνωση στα πνευματικά όρη. Η μαύρη καρδιά καλεί σε ηθική επαγρύπνηση, ευθύτητα, ακεραιότητα. Είναι άτεγκτη και αρμόζει στους ευγενικούς.
Η μαύρη καρδιά δεν θα εγκολπωθεί ποτέ από την μάζα αλλά θα αγαπηθεί από τους ιδεαλιστές. Είναι η καρδιά του σύγχρονου Δον Κιχώτη, περιπλεγμένη με τους ανεμόμυλους των αγαθών Ιδεών, είναι η καρδιά του ντοστογιεφσκικού Ηλίθιου, θυσιαζόμενη και αγωνιζόμενη και πάσχουσα. Είναι η στρατευμένη προσήλωση στον ριζοσπαστικό εθνικισμό.
Άγγελος Δημητρίου
More Stories
Sergion Ramelli, μια ιστορία που δημιουργεί ακόμη φόβο
Ανήμερα του ετήσιου εορτασμού του Σέρτζιο Ραμέλι, μας έρχεται στο νου σαν ένα χτύπημα εκείνη η νύχτα της 29ης Απριλίου...
Αρχαιοφουτουρισμός 20 χρόνια μετά: αυτό που μας βοήθησε να καταλάβουμε o Guillaume Faye
«Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τους πολιτισμούς τους με βάση κάποιο σχεδιασμό ούτε με δική τους...
Etsi mortuus urit… Αν και νεκρός, καίει ακόμη
«Θα έχεις κερδίσει. Το να σκοτωθείς από την τελευταία προσπάθεια δεν θα έχει πλέον σημασία αν οι άλλοι είναι εκεί,...
«Έκανα σκασιαρχείο απ’ τη ζωή»*, λίγα λόγια για τον Αλέξη Τραϊανό
του Άγγελου Δημητρίου«Ψάχνω τρόπο να πεθάνω γιατί θα μπούμε στην ΕΟΚ. Εγώ δεν θα μπω πουθενά», έγραφε το 1979 ο...
Pierre Drieu La Rochelle… in memoriam
«Αναζητώ συνεχώς τη μοναξιά για να παραδοθώ στον φόβο. Ο φόβος ήταν πάντα μαζί μου. Ως παιδί έριξα τον εαυτό...
Αι «ειδοί του Μαρτίου» και η δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα
Η Λέξη Ειδοί προέρχεται από την λατινική λέξη Idus που σημαίνει ήμισυ και αναφέρεται στην ημέρα που διαιρεί τον μήνα...
Recent Comments