του Άγγελου Δημητρίου «Ψάχνω τρόπο να πεθάνω γιατί θα μπούμε στην ΕΟΚ. Εγώ δεν θα μπω πουθενά», έγραφε το 1979 ο Τραϊανός σε επιστολή του, ευρισκόμενος στον αντίποδα του πνεύματος της ελληνικής κοινωνίας, που ετοιμαζόταν για το μεγάλο καταναλωτικό πανηγύρι…
Είχα να διαβάσω Καζαντζάκη από την εφηβεία μου: ήταν ο πιο επιδραστικός συγγραφέας για μένα εκείνη την περίοδο. Κι όχι μόνο για το θεωρητικό φορτίο που μετάγγιζε, αλλά και για την γλώσσα του, το πλάσιμο των ηρώων του, τις μυρωδιές,…
Το «πρόσωπο» δηλώνει την ταυτότητα. Δηλώνει την κατανόηση του εαυτού, την αυτεπίγνωση, την συνειδητότητα. Το «πρόσωπο» δηλώνει επίσης την ετερότητα. Κάθε πρόσωπο είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Τέλος, και πιο σημαντικό, το «πρόσωπο» δηλώνει την αναφορικότητα. Βρίσκεται – ακόμα και ετυμολογικά…
«Ωμοιώθην πελεκάνι ερημικώ, εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω» (Ψλ. 101) Ακούς από μακριά τον ήσυχο άνεμο των χρωμάτων; Ακούς την γλώσσα της λύκαινας καθώς ξεδιψάει απ’ την σμαραγδένια λίμνη του απογεύματος; Μακριά πολύ μακριά όταν πιάνει να χειμωνιάζει η λευκότητα…
«Στα σκοτεινά δωμάτια ειν’ η ψυχή μας γυμνήκαι δε χωράν εκεί μυστικάκαι συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια ειν’ εκείπου η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά»Παύλος Σιδηρόπουλος Ο Πάουντ, αναζήτησε την Αγάπη και τον μάντρωσαν στα σίδερα ενός κλουβιού γι’…
«Κανάγιες! Το ψωμί της εξορίας με τρέφει», έλεγε στα τελευταία του γραφτά, από την Πρέβεζα, ο μονίμως οργισμένος, ο αιωνίως ασυμβίβαστος Κ.Γ. Καρυωτάκης. Εισάγοντας έτσι στην κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα μια ασκητική της αξιοπρέπειας, μπρος στην μικροπολιτική, μπρος στην χαμέρπεια και τα…
