Η προ ολίγων ημερών τριετής επέτειος της δολοφονίας του Βορειοηπειρώτη αδερφού μας Κωνσταντίνου Κατσίφα, και η οκταετής αυτών των Φουντούλη – Καπελώνη ξυπνά μνήμες. Εκείνες τις οποίες έχει απωλέσει η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και εμείς οι λίγοι, όσοι έχουμε μείνει παλεύουμε να κρατήσουμε ζωντανές.
Και ποιος δεν θυμάται τον άδικο χαμό των δύο παλικαριών, που έκαναν το μέγα σφάλμα εν καιρώ “δημοΚρατίας” να δείξουν στον περίγυρο αλλά και σε αγνώστους τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους. Ήσαν και οι δύο Έλληνες Εθνικιστές, νέοι στην ηλικία και έτοιμοι να δημιουργήσουν και να προσφέρουν πολλά σε αυτή την παρηκμασμένη κοινωνία. Οι σφαίρες του αριστερού παρακράτους είχαν άλλη γνώμη και η ανοχή της δεξιάς κυβέρνησης του “υπερπατριώτη” Σαμαρά, την δύναμη ώστε να μην βρεθούν ποτέ οι δολοφόνοι των δύο παιδιών. Μία υπόθεση ξεχασμένη για πολλούς, όχι όμως για εμάς!
Εν συνεχεία, άλλη μία περίπτωση ένδειξης της Εθνικής Συνείδησης ήταν αυτή του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Την ημέρα της Εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου, ο Κωνσταντίνος ήθελε να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην αλβανική πλευρά κατά της καταπίεσης, της παρενόχλησης και της εκποίησης περιουσιών που προχωρούσε η κυβέρνηση της γείτονος χώρας, σε Ελληνικό έδαφος. Δολοφονήθηκε άγρια και δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη ποτέ, παρά ένας οχετός κατά της μνήμης και του αγώνος αυτού του νέου Έλληνα.
Η στάση ζωής αυτών των τριών Ηρώων, η αυταπάρνηση και η κληρονομιά τους θα μας οδηγεί σε νέους αγώνες. Μέχρι την τελική Νίκη τους Γένους μας!
Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης